Σε μια πολύ τρυφερή ανάρτηση προχώρησε ο Πρόεδρος της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδος Δημήτριος Σκουτέλης στα social media, την Δευτέρα (12/05), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή. Κι αυτό μιας και ο κος Δημήτρης Σκουτέλης θέλησε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους ένα κείμενο γεμάτο σκέψεις για τους ήρωες Νοσηλευτές και Νοσηλεύτριες.
Έτσι, στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb, O Δημήτρης Σκουτέλης δημοσίευσε ένα κείμενο το οποίο και συνόδευσε με τα εξής όμορφα λόγια.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Προέδρου της Ε.Ν.Ε:
Και πάλι Μάιος.
Και πάλι εμείς, με τα χέρια γεμάτα από άλλους.
Μια μέρα για τους Νοσηλευτές.
Και όλες οι άλλες, μέρες από Νοσηλευτές.
Μια γιορτή που λέει τ’ όνομά μας, μα δεν φτάνει ως την ψυχή μας.
Η Florence,εκείνη η παλιά φλόγα, κρατάει ακόμα το λύχνο αναμμένο με την υπομονή που έχουν μόνο τα χέρια όταν δεν αντέχουν άλλο.
Η φωνή της σιγανή, ψιθυρίζει ακόμα πίσω από μάσκες και εφημερίες: κρατήστε το φως, μη σβήσει ο λύχνος.
Αν σβήσει, ποιος θα φροντίσει τον κόσμο;
Μας ζητούν να κρατήσουμε όρθια τα νοσοκομεία, την υγεία, τις ζωές, μα ξεχνούν πως πρώτα πρέπει να κρατήσουμε όρθιους εμάς.
Εμείς, οι αόρατοι.
Εμείς, οι μετρημένοι στα δάχτυλα και ζητημένοι από χιλιάδες.
Εμείς, που μάθαμε να σώζουμε ενώ κανείς δεν μας έμαθε
πώς να σωθούμε.
Η Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος —όχι ένας τίτλος.
Μια αγκαλιά για τους φθαρμένους ώμους μας.
Ένα βλέμμα που δεν κοιτάει ψηλά, μα μέσα.
Εκεί που ο νοσηλευτής είναι άνθρωπος πριν γίνει ήρωας.
Ο Τσώρτσιλ είπε:
«Ποτέ τόσο λίγοι, για τόσους πολλούς» — κι εμείς το κάναμε σύνθημα, όχι από περηφάνια.
Από ανάγκη.
Σήμερα δεν ζητάμε χειροκρότημα.
Ζητάμε φροντίδα.
Επιτέλους δική μας.
Όχι από μεγαλείο.
Από ανάγκη.
Να σταματήσει η διαρροή ψυχής από την πληγή της εγκατάλειψης. Να γίνει η δουλειά μας χώρος ασφάλειας, κι όχι πεδίο μάχης μ’εμάς τους ίδιους.
Η φθορά δεν φαίνεται στις στολές — φαίνεται στα μάτια όταν βγάζουμε τη βάρδια, στη σιωπή των διαδρόμων.
Όταν σβήνουν τα φώτα και μένουμε μόνοι με τον πόνο,
εκεί φαίνεται ποιοι είμαστε.
Και ποιοι θέλουμε να είμαστε.
Μένει, λοιπόν, να μας θυμηθούν όχι μόνο στις 12 Μαΐου,
αλλά όταν μοιράζουν αντοχές και δικαιώματα στην ανάσα.
Να επιμείνουμε ότι το μέλλον δεν θα έχει καμία φροντίδα
αν δεν φροντίσει πρώτα αυτούς που το κρατούν στα χέρια τους.
Θέλουμε να συνεχίσουμε.
Ανθρώπινα.
Αξιοπρεπώς.
Όχι επειδή αντέχουμε.
Αλλά γιατί είμαστε ακόμα εδώ.
Και αυτό, είναι συγκίνηση.
Είναι φροντίδα.
Είναι υπόσχεση.
Είναι Ελλάδα.
Πάντα όρθιοι συνάδελφοι!♥️Χρόνια πολλά!
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
Έγινε Sold out το ετήσιο γλέντι του Μουσταρδόμελου!!!
Τα Μελωδικά Φεγγάρια του Γιώργου Κατσαρού στο Παλαιό Φάληρο
Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων: Έρχεται το 1ο ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ το Σάββατο 21 Ιουνίου 2025