Η πρόκληση να είσαι Γονιός – Άρθρο του Μενέλαου Κανάκη Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή

Το να είναι κάποιος γονιός εκτός από τις αναρίθμητες όμορφες στιγμές, συνεπάγεται και το ότι καλείται να ανταπεξέλθει σε νέα δεδομένα και απαιτήσεις που προκύπτουν μέσα από τη σχέση με το κάθε παιδί.

Ερωτήματα όπως τι μπορώ να κάνω, πως, τι πρέπει να αποφύγω, πότε θα έχω κάνει το καλύτερο δυνατό, εκφράζονται από κάθε γονιό σε σχέση με συμπεριφορές των παιδιών.

Ο γονικός ρόλος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και υπεύθυνους ρόλους  στη ζωή, για τον οποίο όμως κανείς δεν έχει εκπαιδευτεί και δεν έχει εφοδιαστεί με τις απαραίτητες γνώσεις εκ των προτέρων. Αυτό συχνά κάνει κάποια πράγματα να φαίνονται ακόμα πιο δύσκολα από ότι πραγματικά είναι. Ποιος άραγε μπορεί να ανταποκριθεί καλά σε οποιοδήποτε τομέα στη ζωή του, να ασχοληθεί καλά με οποιοδήποτε αντικείμενο ακόμα και έχοντας τις καλύτερες προθέσεις, χωρίς κάποια σχετική εκπαίδευση και απόκτηση γνώσεων ?

Η γνώση που έχουμε για το ρόλο του γονιού προέρχεται από το δικό μας βίωμα σαν παιδιά με τους δικούς μας γονείς που και αυτοί όμως είχαν ¨ εκπαιδευτεί ¨  από τους δικούς τους γονείς, και συνήθως ή αναπαράγουμε δικούς τους τρόπους ακόμα και λανθασμένους ή στην προσπάθεια να αλλάξουμε μη λειτουργικά πράγματα μπορεί να πηγαίνουμε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση αλλά πάλι με λάθος τρόπο.

Παράλληλα , τα παιδιά μέσα από τη σχέση με τους γονείς καταγράφουν τον κόσμο και την πραγματικότητα , δομούν σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους και  καθιερώνουν συμπεριφορές.

Ειδικά τα πρώτα έξι χρόνια είναι καταλυτικά ως προς τη διαμόρφωση του παιδιού και καθορίζουν όχι μόνο το παρόν αλλά και την υπόλοιπη ζωή του. Επίσης επειδή κάποια πράγματα που βιώνονται στα πρώτα έξι χρόνια συνήθως βιώνονται και στα επόμενα. Το αποτέλεσμα είναι  συμπεριφορές, στάσεις και αντιδράσεις να ισχυροποιούνται ακόμα περισσότερο στο παιδί που μεγαλώνει

Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό τα παιδιά να βιώνουν όσο το δυνατό λειτουργικότερους τρόπους ώστε αυτούς να ενσωματώσουν σαν στοιχεία της προσωπικότητάς τους μεγαλώνοντας.

Είναι λοιπόν η καλύτερη ίσως επένδυση από το γονιό για τα παιδιά του και τον εαυτό του, η απόκτηση και  αξιοποίηση γνώσεων για αυτή τη σχέση που αναλογεί να είναι σχέση φροντίδας, νοιαξίματος, κατανόησης και επικοινωνίας.

Άλλωστε είναι πλέον  ότι είναι εύκολο αλλά όχι αρκετό το μεγάλωμα ανθρώπων με υψηλές νοητικές δυνατότητες, όμως οι προϋποθέσεις για ευχαριστημένους και ψυχικά υγιείς ανθρώπους περνούν μέσα από την ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης και την ενστάλαξή  της  στο παιδί  από το  περιβάλλον μεγαλώματος .

Η πρόκληση να είσαι γονιός δεν είναι να μην κάνεις λάθη αλλά το να μην αφήνεσαι στα λάθη.

Δεν είναι το  να μην έχεις γνώση αλλά να μην αναζητάς τη γνώση.

Δεν είναι το αν έχεις  χρόνο με το παιδί αλλά αν κάνεις σχέση με το παιδί.

Το να μεταγγίσεις στο παιδί την ¨τέχνη¨ της ζωής ως υπάρχειν και ως σχετίζεσθαι.

Μενέλαος Κανάκης

Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής

Σύμβουλος Οικογένειας 

http://kanakismenelaos.com/