Από τα… καβουρντιστήρια στα σημερινά κινητά τηλέφωνα

Μπορεί σήμερα τα τηλέφωνα ν’ αποτελούν αναπόσπαστα και αυτονόητα κομμάτια της καθημερινότητας, αλλά η… υποδοχή που είχαν στα πρώτα βήματά τους στη χώρα κάθε άλλο παρά θερμή μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η εφεύρεση της «μαγικής» συσκευής του Σκωτσέζου Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ το 1877 λειτουργεί λυτρωτικά για την Ελλάδα που μέχρι τότε επικοινωνεί με την Ευρώπη αποκλειστικά μέσω πλοίων, αμαξών και ταχυδρομείων. Εντός της επικράτειας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, αφού γεγονότα και πληροφορίες χρειάζονται μέρες ή εβδομάδες ώστε να φτάσουν από τη μία άκρη της χώρας στην άλλη.

Τηλέγραφος

Το τεράστιο κενό επικοινωνίας καλύπτει αρχικά ο τηλέγραφος. Το 1858 εγκαινιάζεται τηλεγραφική γραμμή μεταξύ της τουρκοκρατούμενης ακόμα Κρήτης και της Σύρου, με την πρώτη είδηση που φτάνει με ταχύτητα δεκαπέντε λεπτών, ν’ αναφέρει πως ο καιρός στη μεγαλόνησο είναι βροχερός.

Το 1892 η κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη ψηφίζει τον νόμο «περί τηλεφωνικής συγκοινωνίας» (και όχι επικοινωνίας), που κατοχυρώνει το κρατικό μονοπώλιο της νέας εφεύρεσης. Τρία χρόνια μετά ιδρύεται η κρατική υπηρεσία Ταχυδρομείων-Τηλεγραφητών-Τηλεφώνων (γνωστή ως ΤΤΤ) ως γενική διεύθυνση του υπουργείου Εσωτερικών. Οι πρώτες τηλεφωνικές συσκευές τοποθετούνται σε παλάτι, νοσοκομεία, πρεσβείες, Αστυνομία, τράπεζες, εφημερίδες, μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις και στα, μόλις, επτά υπουργεία.

Δείτε περισσότερα στο: eleftherostypos.gr